Volpha Phorama

Shara

- Przydałoby mi się takie psisko na stare lata... - powiedziała cicho, sama do siebie kobieta i weszła do domu.
- Dobrze, ten test zdałaś. Jako, że jesteś wilkiem, zakładam, iż w walce radzisz sobie dobrze. Jak widzisz, psy wróciły do legowisk, a ja postanowiłem odprowadzić Cię przez miasto. Jeszcze kawałek możemy iść, ale potem będziemy musieli gdzieś przenocować. Jeśli będziemy szli, to dotrzemy do końca miasta za jakieś 3 dni, ale jeśli się sprężymy, to może uda się w 2. Tak czy inaczej, bez noclegu się nie obejdzie. Chodź, ruszamy teraz. - powiedział owczarek i zaczął iść chodnikiem przed siebie.
Można było wyczuć, że wie, dokąd idzie.

Nina

Nina wsłuchała go, by następnie ruszyć żwawym krokiem za nim.

Shara

- A tak w ogóle...to na imię mam Delgado. - powiedział.

Nina

Spojrzała na niego z uśmiechem.
- Ładne imię. Dobrze, że na was wpadłam.. Pewnie nigdy bym się stąd nie wydostała. -. odpowiedziała.

Shara

Delgado uśmiechnął się delikatnie. Spojrzał nagle w kierunku śmietników.
- No, to mamy gdzie przenocować. - powiedział, uśmiechnął się i poszedł za pojemniki ze śmieciami, gdzie się położył. - Szykuje się chłodna noc... - dodał.

Nina

Słysząc go, uniosła głowę patrząc na śmietniki. Podreptała za nim, by po chwili podejść do niego z boku.
- Mogę..? -. zapytała nieśmiało. Oczywiście, pytała czy może się obok niego położyć.

Shara

- Ależ oczywiście, proszę. - powiedział Delgado miłym głosem po czym położył łeb na ziemi. Może nie było tu nazbyt komfortowo, ale czułaś się bezpiecznie.

Nina

Nina uśmiechnęła się, słysząc jego odpowiedź. Tak więc położyła się obok niego, wyciągając przed siebie przednie łapy, zaś tylne owijając ogonem. Łeb ułożyła na łapach, nastawiając uszy na sztorc. Poczuła się w pewnym momencie bezpieczna..
- Dobranoc.. -. mruknęła do niego. By po chwili pogrążyć się we śnie.

Shara

Delgado poczekał aż zaśniesz. Położył głowę na Twoim karku i zasnął.

Nina

Gdy Nina poczuła, iż Delgado położył łeb na jej karku. Wilczyca jedynie uśmiechnęła się, rozejrzała kątem oka i znów zasnęła głębokim snem.

Shara

Delgado obudził się jeszcze przed świtem. Nie chciał Cię budzić ale wiedział, że musi. Został jeszcze spory kawał drogi do lasu...
Owczarek niechętnie szturchnął Cię łapą i powiedział cicho:
-Nina...Obudź się...Musimy ruszać dalej.

Nina

Nina czując lekkie szturchanie w bok, powoli otworzyła swe oczy i ziewnęła przeciągle.
- Delgado? Co jest..? -. wymamrotała półprzytomna. Ona to by sobie jeszcze pospała, ale cóż. Odwróciła głowę w jego stronę i potrząsnęła łbem, aby się dobudzić.

Shara

- Chodź, musimy iść dalej. Jeszcze daleka droga przed nami. - powiedział owczarek i zaczął iść przez uliczki. Dookoła chodzili ludzie, bawiły się dzieci, jeździły samochody. Wokół był tylko hałas i zamieszanie, żadnego spokoju.

Nina

Kiwnęła mu głową, po czym pędem podniosła się z ziemi, otrzepała i pobiegła za owczarkiem.

Shara

I nagle owczarek gwałtownie się zatrzymał, podniósł głowę, postawił uszy na sztorc...i ruszył szybko w jakąś szerszą ulicę,
- Chodź, szybko, może jeszcze zdążymy!

Nina

Ninę zdziwiła jego reakcja, jednak ona szybko i posłusznie pobiegła za nim. Nic nie mówiła, ponieważ takowej potrzeby nie było, ba.

Shara

Delgado wskoczył do wielkiej, długiej stalowej maszyny.
- Szybko, skacz!

Nina

Nina zaraz za owczarkiem, wskoczyła do stalowej maszyny. Zdążyła, yeah!.

Shara

Maszyna ruszyła. Byliście akurat przy łączeniu wagonów i panował tam straszny hałas. Jak się później dowiedziałaś, był to tramwaj.
-Tak, jedziemy w dobrym kierunku. I połowa drogi będzie za nami, o ile ktoś nas wcześniej nie wyrzuci. - powiedział do Ciebie Delgado wyglądając przez okno.

Nina

- Więc, to jest tramwaj.. Whoa! No, właśnie oby. -. powiedziała, tym samym potwierdzając słowa jej towarzysza. Patrzyła przez okno, wszystkim była teraz tak zainteresowana.

Shara

Budynki, ludzie, samochody, psy, koty, lampy i inne rzeczy przelatywały szybko przed oczami. Tramwaj trochę się trząsł, cały czas było słychać hałas, Delgado trochę przysunął się do Ciebie, udając większe zainteresowanie do rzeczy za oknem, które widzi na co dzień.

Nina

Nina dostrzegła instynktownie, iż Delgado się do niej przysunął ale nie było nic po niej widać. Nadal obserwowała rzeczy za oknem, które przemijały jej cholernie szybko przed oczami. Mrugała co chwilę nimi by lepiej się patrzyło.